Dzieci, tak jak dorośli, czują lęk. Wiele z tych lęków to element procesu dorastania. Nasze pociechy na różnych etapach rozwoju boją się zwierząt, owadów, burzy, wysokości, wody, krwi czy ciemności. Wraz z wiekiem lęki w większości mijają, ale część z nich towarzyszy nam również w dorosłości. Gdy nasze dziecko czuje lęk, często robimy wszystko, by je za wszelką cenę przed nim ochronić. Czasami powoduje to, że zamiast pomóc dziecku, pogarszamy sytuację.
Są w naszym życiu takie rzeczy, które wiemy na pewno, jak np. to, że rodzicom zależy na naszym zdrowiu i bezpieczeństwie. Czasami jednak zdarza się, że nawet one znikają nam z oczu tak, jakby pokryła je mgła. Czy to znaczy, że przestają istnieć? Nie. Po prostu przez chwilę ich nie widzimy. Jak to się dzieje? Zobaczcie sami!
Każdego dnia doświadczamy wielu emocji. Niektóre z nich się pojawiają i szybko znikają, inne zostają z nami na dłużej. Warto uważnie obserwować swoje emocje, żeby wiedzieć, które pory dnia najczęściej są dla nas radosne i spokojne, a które nerwowe i burzliwe.
Kiedy myślimy o emocjach, w naszych głowach pojawiają się ich nazwy, takie jak np.: radość, złość, smutek, strach. To, jak się czujemy, może być jednak mieszaniną różnych uczuć, czasami trudną do nazwania.
